Merasîm ji bo bîranîna şehîdên şoreşa Kurdistan û cîhanê bi deqeyeke rêzgirtinê destpê kir. Çarçoveya esas a bernameyê ev bang bû: “Ji bo siberojeke demokratîk, divê Abdullah Ocalan azad bibe.”
Axaftvanan bal kişandin ser tecrîda li ser Rêber Apo û destnîşan kirin ku divê tecrîd bi dawî bibe.
Di tevahiya merasîmê de qad bi flamayên Rêber Apo û alên YPG, YPJ û PJAK’ê hate xemilandin. Beşdaran bê navber dirûşmeyên “Bijî Serok Apo”, “Şehîd namirin” û “Jin, Jiyan, Azadî” berz kirin.
Hunermendên Kurd ên mîna Hozan Sîmar, Zinar, Sozdar û Eghbal Amiri jî beşdarî şahiyê bûn.
Hunermendan hem kêliyên xemgîn, hem jî bi coş afirandin; stran bi çepikan hatin pêşwazîkirin.
Beşekî mezin ê beşdaran bi cil û bergên herêmî hatin şahiyê; şal û şepik, fîstan û parçeyên herêmî rengekî dewlemend dan şahiyê.
Xwarinên Kurdan hatin pêşkêşkirin; bi govend, dengbêjî û helbestan parvekirina çandî derket pêş. Tevlîbûna aktîf a jinan, ciwanan û zarokan bal kişand. Di tevahiya bernameyê de îşaret bi hestê piştevaniyê û nasnameya neteweyî hate kirin.
Axaftvanan bal kişand ser rola dîasporaya Kurd a li Ewropayê, daxwazên çareseriya demokratîk û girîngiya bidawîkirina polîtîkayên tecrîdê. Peyama ku herî zêde derketî pêş ev bû: “Azadiya Rêber Apo parçeyekî pêvajoya demokratîk e û divê deriyên diyalogê bên vekirin.”
Şahî bi biryardariya dilsoziya bi şehîdan, xwedî derketina li mîrateya çandî û daxwaza azadiyê bi dawî bû.
Beşdaran diyar kir ku merasîmên wiha tenê kombûnên çandî nînin; di heman demê de çalakiyên civakî ne ku bîra polîtîk û îradeya berxwedanê zindî dihêle.

